• Facebook
• Twitter
• Google+
• Linkedin

Yıllar yıllar önce... Rockcı olmamın hayatıma gaz vermeye başladığı zamanlar... Saçları uzun, Barış Manço’ya benzer bıyıkları, biraz da göbeği olan bir insan gördüm. Üzerinde bazen Jim Morrison’un uzaylı olduğu bir t-shirt, Adidas bir eşofman ya da başka bir şey ama altında hep bir pijama. Sık sık Polente Cafe’nin yan taraftaki koltuğunda oturur herkese bir şeyler anlatır, akıl verir, makara yapar ama hep bir keyif olur muhabbetinin döndüğü yerlerde. O aralar Hiko’yla sıkı rock muhabbetine girerdik. Her gün başka bir grubu anlatır, şarkılar arasında bağ kurup başka şeyler anlatır, ben de olabildiğince hayranlıkla dinlerdim.

DJ’liğe başladığım yıllarda rol model aldığım abim Zafer’den başka, Mahir Müderrisoğlu ve Hiko dayı vardı. Mahir abi ve Hiko dayı Polente’de çalarlardı. Hep takip ederdim onların nasıl çaldıklarını. Polente’de çaldığım yine sokağın hınca hınç dolu olduğu, eğlencenin karnaval havasında yüksek olduğu bir gece, Hiko bir hışımla içeriye girdi ve DJ kabinin oraya baktı. Bana, “Sen miydin lan! Kim çalıyor böyle diye merak edip, bakmaya geldim. Ben bu listeyi Mono’ya koyarım oğlum! Benim gibi çalıyorsun, devam et” deyince, profesyonel olarak DJ’lik hayatıma başlamaya karar verdim.

Son gece...

Seneler sonra Salhane Bar yeniden açıldı. Heyet’in müdürlüğünde, benim ilk iki sene müzik danışmanlığımda. İlk sene Feridun Abi’yle başlayıp, güzel konserlerin olacağı açıklandı. Hiko’yla her denk geldiğimizde “Ah be bir Bulutsuzluk Özlemi konseri olsa ne yıkılırız ama” muhabbeti yapıyorduk. Ama her seferinde... Cümlemiz bittikten sonra “Acil Demokrasi”nin, “Şili’ye Özgürlük”ün ya da “Uçtu Uçtu”nun gitarlarını ‘wah wah’layarak ağzımızla taklit ediyorduk. Bir muhabbet arasında Belediye Başkanı ve organizasyonu yapan kişiye yalvarırcasına, Bulutsuzluk Özlemi’ni konsere getirmelerini istediğimizi söyledim ve o günden birkaç gün sonra Salhane’de “Bulutsuzluk Özlemi” ile sezonun son konseri olacağı açıklandı..

Salhane’de çalarken müziğe karşı çok hassastım. Her konserden önce gelen sanatçıyla, menajeriyle ya da tonmaisterleriyle konserden önce ne çalmamı istersiniz veya ben bunları çalacağım size uygun mudur muhabbeti ediyordum... Bu sefer en baba rock gruplarından biri gelmişti. Tabii ki Hiko’ya soracaktım! O da bana “O gece öyle çal ki, her şarkı bir tokat atsın insanlara. Mesela Eric Clapton mu çalacaksın, en bilineni. Dire Straits mi en çok ismi duyulanı... Oğlum rock parti var o gece!”

Gerçekten o gece öyle bir liste hazırlamıştım ki, konserden önce insanlar şarkılardan gaza gelmeye başlamıştı. Bir kaç şarkı sonra, her çaldığım parçaya ‘Ooo süper’ sesleri gelmeye başlamıştı. İlk olarak yanıma abim Zafer geldi. Sonra Bülent Sucu. İkisinden de birer şarkı istek aldım. En son Hiko dayı geldi, yüzünde bir tebessüm, sarıldık. Dördümüz muhabbet ederken Şampiyanlar Ligi önümde diye hissettim bir an. Abim, “Dayı bir şarkı da sen istesene” dedi. Hiko da, “Anıl’ım işini bilir. O neylerse güzel eyler” derken “Led Zeppelin – Rock’n Roll” çalmaya başladım. Gülümseyerek göz göze geldik.

Konserde çok eğlendik, sonra after partide “Another Brick in the Wall” parçası ile içeride çalmaya başladım. Birkaç Rock şarkıdan sonra abim, “Müzik tarzını değiştirmek istiyorsan şimdi değiştir sonra zor olur, değiştiremessin” dedi. “Bu gece bizim gecemiz. Rock çalıcam bütün gece...” deyince o da “Nirvana çal o zaman, ver yolu” dedi, gülüştük. Salhane Bar’da en eğlendiğim geceydi. Son şarkımı çaldım.

Hiko giderken Heyet’le beni kenara çekip, “Çok güzel bir mekân yaptınız. Burası ikinizin eseri, burası siz olduğunuz sürece gider. Mekânda en iyi dekor insandır. Sizi seviyorum kardeşlerim” dedi, sarıldık...

Meğer bize veda konuşması yapmış Hiko Dayı... Bir saat sonra vefat haberi geldi ve en keyif aldığım gece, darmaduman olduğum geceye dönüştü.

Vefatından sonra, her gece Salhane’de, Hiko dayıyı o gece uğurladığım son şarkı, “Pentagram – Sonsuz” ile seti kapatmaya başladım... Amacım: her gece birileri için bir şeyler çalıyorum ama son şarkıyı hep Hiko dayı için çalıyorum...

Salhane’den geçen yaz başı ayrıldığımdan bu yana, onlar da bu şarkıyla kapatmaya devam ediyorlar. Salhane’nin “Sonsuz” ile kapanmasının hikâyesi budur!

Bu satırları yazarken gözümden birkaç damla yaş geldi. Hiko dayı çok farklıydı herkes için. Bu ayki listemi Hiko Dayı’ya ithaf etmek istedim. En sevdiği şarkıları Hiko’nun can arkadaşı İstavrit Hakan abimin katkılarıyla hazırladım. Kendisine çok teşekkür ederim.

“It’s Only Rock N RoLL But I Like It”

Özlem ve saygıyla...

1 - Led Zeppelin - Whole Lotta Love