Mutlu Kediler Diyarı
İlk “merhaba”…
2009 yılının sıcak bir Temmuz günüydü adaya ilk adım attığımda. Henüz daha gelmeden biliyordum adayla tanıştıktan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı bende. Yanılmamışım…
O yıl, yaz tatilimiz için onlarca yer arasından seçtim Bozcaada’yı ve daha görmeden ada hakkında pek çok bilgiyi biriktirmiş, hemen hemen tüm sokaklarını ezberlemiştim. Kendimi daha ilk günden yabancı hissetmemiş, bir adalı olma yolunda ilk adımımı atmıştım sanki o gün. Ve ardından geçen 5 yıl… Her adaya gelişimde bir defa daha aşık oldum insanlarına, taşlarına, evlerine, denizine, havasına, kokusuna, huzuruna… Kendimi bu dünyada ait hissettiğim tek yer oluvermişti ada bir anda… Zamanla yılda sadece bir defa gelişlerimin dozu artmış ve en az 3 – 4 defa gelmediğim zamanlar mutsuz olmaya başlamıştım.
Adaya ilk geldiğim zamandan bu yana, tam da ada aşkını tüm kalbimle yaşarken, yüreğime gözleriyle dokunan minik pisiler de sevdam olmaya başladı. Çocukluğumdan bu yana kanıma işlemiş olan hayvan sevgisi veteriner hekimlik mesleğini seçmemle perçinlenmişti zaten. Ve burada, ada sadece huzur kaynağım, mutluluk sebebim ve sığınağım olmaktan çıkmıştı.
Bozcaada benim için “Mutlu Kediler Diyarı”ydı artık…
Sezon boyu adayı ziyaret eden binlerce turistin arasında oradan oraya koşturan, yemeklerine - kahvaltılarına ortak olan kedilerin ülkesiydi Bozcaada… Aslında biz onların topraklarında misafirdik. Burası onlarındı…
Sokaklarda her birinin başını okşamadan, açlarsa karınlarını doyurmadan gezmek mümkün değildi benim için. Aksi nasıl düşünülebilirdi ki… Yemek saatlerimde balığımı 3 – 5 bıyıklıyla paylaşmadan doyar mıydı benim karnım?
Kediler Bozcaada’nın en önemli değerlerinden biri benim gözümde. Köpekleri, kirpileri de… Mavi gözlü kargaları da unutmadım elbet. Kedilerin mamalarına ortak olan, Çınaraltı’nda otururken masamdan kurabiye çalan serseriler! Ada sizlerle güzel, hayatımız siz varsanız anlamlı…
Hep gülümseyin siz mutlu kediler! Hep mutlu olun ve ülkenizde hep barış olsun…
Şimdilik veda ederken bir hatırlatma benden tüm insanlığa; “kavurucu sıcakta bir kap suyla can verdiğimiz bir kedinin dualarıdır belki bizi hayatta, ayakta tutan…”
Yürekten sevgilerimle!
Bu köşe yazısı Mendirek dergimizde yayınlanmıştır
YORUMLAR 2 Yorum
Elif Hanım Güzel yüreğiniz ve değerli katkılarınız için candan teşekkürler.Tespitiniz çok doğru burası MUTLU KEDİLER ADASIAma;bunu güzel insanlara borçluyuz Adamız halkı iyi yürekli vicdanlı insanlar gönüllülere yaptıkları her aktivitede destek verir ekmeklerini,SOKAK CANLARI ile paylaşırlar Hem size hemde birlikte yaşadığım güzel insanlara katkılarından dolayı teşekkür ederimTek eksiğimiz veteriner ve barınak yapımı O sorunuda çözeceğiz inşallah Bu arada Duyarlılığından dolayı BOZCAADA HABER , Sevgili SERKAN İLİK ve ekibine sonsuz TEŞEKKÜRLER Sağol Serkan iyi ki varsın
Kardeşimsin diye demiyorum. Ama yine çok güzel yazmışsın. Tebrikler. Adayı özlettin yine bana :)