Kış
Bozcaada bir kışı daha geride bırakmak üzere. İnsanlar yeni sezon için yavaş yavaş mekânlarını hazırlamaya başladılar. Aslına bakarsanız, neredeyse bütün kış bunun için çalıştılar. Dışarıdan bakıldığında, Bozcaada kışın hayalet bir kasaba gibi görünebilir. Ama işin aslı öyle değil.
Neden mi?
Dünyanın herhangi bir yerinde, Bozcaada benzeri herhangi bir adaya gidin. Üzerinde sürekli yaşam olan bir adaya. Orada yaşayan insanların, şaşırtıcı derecede üretken olduğunu görürsünüz. Şehirlerde insanların kolaylıkla ulaştığı bazı şeylere ada insanı o kadar kolay ulaşamaz. Ulaşsa dahi, denizin diğer tarafındaki şehirlerde yaşayanların bu imkânına göre biraz geç olur. Çözüm; yetiştirmek, üretmek, öğrenmek. Nasıl yapıldığını, nasıl elde edileceğini, nasıl kullanılacağını. “Neyin?” sorunusun bir önemi yok bu noktada. Çünkü sorarsanız cevabı “her şeyin” şeklindedir.
Bugün 8 Mart. Dünya Emekçi Kadınlar Günü. O zaman bu konuya en iyi örnek ada kadınları üzerinden verilebilir. Adanın kadınları, -ki adanın kendisi kadar kıymetlidirler- kışın başlarını çalışmaktan kaldırmazlar mesela. Bir elbiseyi satın almak yerine, onun nasıl yapıldığını anlatan kış kursuna gidip öğrenirler. Ve onu üretirler. Bir yemeğin hazırlanışından tadına tüm kapsadıklarını merak etmişlerse, onu gidip bir yerde sipariş etmek yerine, kış kurslarında nasıl yapıldığını öğrenip, bir güzel yaparlar. Balığın, (ya da denizden elde edilen neyse onun) tutulup önüne getirilmesini beklemek yerine, onu kendileri tutmayı öğrenirler.
Yaşadığınız coğrafyayı oluruna bırakmak yerine ona bir şeyler katmak, ellerinden üreyen yenilikleri o coğrafyanın paydaşlarıyla birlikte sahiplenip, birlikte öğrendiklerini, ürettiklerini şimdiki zamana ve geleceğe kazandırmak . Yani tek kelimelik bir özetle; önemsemek. İşte, “kışın hayat yok” denilen Bozcaada’da ada insanının “kadınlı-erkekli” tüm kış yaptığı şey bu. “Duruyor” denilen hayatı sürdürmek. Parçası olmak isteyene de kapılar sonuna kadar açık.